REGIONY UPRAW

Plantacje w Darjeeling dochodzą do wysokości niemal 3000 metrów na południowych stokach Himalajów. Tutaj, dzięki chłodnym nocom i intensywnemu górskiemu słońcu, rosną najszlachetniejsze i najcenniejsze gatunki herbaty na świecie. Wysokie położenie plantacji powoduje wolniejszy rozrost liści, czego efektem jest ich wyjątkowo intensywny, przyjemny aromat.
Herbata Darjeeling ma opinię szampana wśród herbat. Wiele spośród tutejszych ok. 100 herbaciarni jest tak sławnych jak najlepsze winnice we Francji.

Rozróżnia się dwa rodzaje herbaty: zbiór wiosenny (First Flush) i zbiór letni (Second Flush). First Flush jest lekki, "kwiecisty" i daje jasny napar. Napar Second Flush jest bardziej okrągły, korzenny i mocniejszy, ma mocny aromat muskatelu.

Ze zbiorów po monsunie jesiennym pochodzą tak zwane jesienne gatunki herbat, o przyjemnym, lekkim aromacie.

Ciekawostka: dwie najstarsze plantacje herbaty w Darjeeling, "Kamienna Dolina" i "Happy Valley", założyli swego czasu niemieccy misjonarze.

Na północy ograniczają je łańcuchy wschodnich Himalajów. Z kolei Wyżyna Assam jest największym zwartym rejonem upraw herbaty na świecie.

Herbata Assam ma aromat słodu, jest treściwa i daje ciemny napar. Ze względu na wyrazisty aromat wykorzystywana jest do mieszanek herbat (jest np. podstawą herbaty wschodniofryzyjskiej).

We wnętrzu południowej części wyspy położona jest Wyżyna Nuwara Eliya, z najwyższym wzniesieniem Pidurutalagala o wysokości 2525 m. Na wschodzie wyżyny znajduje się region Uva i Uda Pusselawa, na zachodzie Dimbula i Dickoya.

Na Cejlonie herbatę zbiera się przez cały rok. Na wschodzie (Uva) herbatę najlepszej jakości uzyskuje się w tamtejszej porze suchej, od czerwca do września, kiedy na zachodzie monsun przynosi deszcze. Z kolei na zachodzie (Dimbula i Dickoya) herbatę najlepszej jakości uzyskuje się w porze suchej od grudnia do marca, kiedy deszcze monsunowe padają na wschodzie.

Smak tej herbaty jest świeży i wytrawny, napar złocisty, mówi się, że "Herbata wypełnia filiżankę złotem". Napar herbaty z Wyżyny Nuwara Eliya jest bardzo jasny.

Herbata ma łagodny, aromatyczny smak i jasnobrązowy napar. Na Jawie herbata jest zbierana przez cały rok.

Na wybrzeżu zachodnim ciągną się na południu góry Barisan o stromych stokach, na północ od nich góry Pegunungan pochodzenia wulkanicznego, z pojedynczymi, nadal czynnymi wulkanami.

Plantacje herbaty zajmują tu tereny dawnej dżungli tropikalnej. Na północnym wschodzie, na wschodnich obrzeżach gór, znajduje się w pobliżu Deli i Medan drugi, mniejszy teren upraw herbaty. Zbiera się głównie dobre mieszanki herbaty, o całorocznej stabilności.

Ze względu na położenie geograficzne herbata turecka jest bardzo lekka i mało wydajna.

Jej napar jest jasnobrązowy, przypomina herbatę uprawianą w Argentynie.

 Wyżynę pokrywają żyzne gleby wulkaniczne. W południowej części wyżyny znajdują się Góry Aberdare, będące wschodnią krawędzią Rowu Wschodnioafrykańskiego, po którego obu stronach na wysokości powyżej 1000 metrów suma opadów rocznych wynosi od 800 do 1900 mm (dla porównania: suma opadów rocznych w Niemczech wynosi 766 mm). W latach 1921-1925 założono tu wielkie kenijskie plantacje herbaty, zajmujące do dziś wiodącą pozycję w jej produkcji. Z Afryki pochodzi około 15% światowej produkcji herbaty. Kenia jest największym eksporterem herbaty na świecie. Herbata kenijska jest bardzo mocna i aromatyczna, jej napar ma kolor miedzianoczerwony.

Główne rejony upraw znajdują się w okolicach Taipei, Taoyuan i Hsinchu oraz w łańcuchach wzniesień na północy. Herbatę zbiera się sześć razy w roku. Znawcy herbaty cenią zwłaszcza wysokiej jakości odmiany oolong, których produkcja wymaga dużych nakładów. Te dostępne w niewielkich ilościach gatunki uzyskują najwyższe ceny u znawców i miłośników herbaty.