Nalot tworzący się przy stygnięciu herbaty na obrzeżu filiżanki i powodujący mętnienie herbaty określany jest jako „tea cream”. Powstaje przez tworzenie się kompleksowych związków kofeiny, polifenoli, protein oraz soli wapnia i magnezu, tak zwanych utwardzaczy wody. Pod wpływem tlenu z powietrza powstają ich większe skupiska, które w pewnym momencie nie mogą się utrzymać w roztworze i są wytrącane. Im twardsza woda (to znaczy im więcej zawiera soli wapnia i magnezu), tym intensywniejsze tworzenie się opisanych związków kompleksowych.

Powstawanie brunatnego osadu można ograniczyć, stosując zmiękczające wodę filtry.

Inna możliwość zmiękczenia bardzo twardej wody polega na gotowaniu wody przez 2-3 minuty dłużej. Wtedy rozpuszczone w wodzie wapno (węglan wapnia) staje się nierozpuszczalne i osadza się na dnie jako tak zwany kamień kotłowy.

Informacji o twardości wody w danym regionie można zasięgnąć we właściwym zakładzie wodociągów. Jednak nie trzeba się obawiać jej negatywnego wpływu na smak herbaty, a tym bardziej na zdrowie.

Po dłuższym użytkowaniu w dzbanku do herbaty osiada nalot. Nie ma on negatywnego wpływu na smak herbaty i nie wymaga usuwania. Należy tylko wypłukać dzbanek przed i po użyciu gorącą wodą. Do płukania dzbanka na herbatę nie powinno się nigdy używać środków do mycia naczyń.

Herbatę należy zawsze przechowywać w szczelnych pojemnikach, w chłodnym i suchym miejscu. Nadają się do tego pojemniki z metalu (blacha biała), brązowego szkła lub porcelany. Pojemniki z tworzyw sztucznych są mniej odpowiednie. Wszelkie pojemniki powinny być wykorzystywane wyłącznie do przechowywania herbaty, aby uniknąć jakiegokolwiek negatywnego wpływu na jej aromat.

To brytyjska tradycja, przeżywająca obecnie renesans. „High tea” to popołudniowa herbata i coś więcej – pikantne sandwicze, „petit fours”, ciasta owocowe oraz – oczywiście – herbata. High tea to nie tylko konsumpcja herbaty, lecz także posiłek.